Wiele osób cierpi na tę chorobę nie zdając sobie z tego sprawy. Stosują wiele samodzielnych kuracji, które nie dają żadnych pozytywnych efektów, a czasami przynoszą duże pogorszenie w wyglądzie skóry.
Choroba ta jest następstwem zaburzeń naczynioruchowych, zależnych od wpływów wegetatywnych lub czynników psychicznych powodujących rozszerzenie naczyń skóry twarzy. Podłożem jest stan łojotokowy. Być może pewną rolę odgrywają współistniejące choroby przewodu pokarmowego.
Zmiany dotyczą wyłącznie twarzy, głównie jej okolic łojotokowych (czoła, nosa, fałdu nosowo - policzkowego, podbródka). Trądzik różowaty występuje u osób w średnim wieku, częściej u kobiet ,jest przewlekły i uporczywy. W rozwoju choroby występują 3 okresy:
Okres rumieniowy - cechuje się rozszerzeniem powierzchownych naczyń krwionośnych (żywo czerwone zabarwienie skóry).
Okres grudkowo-krostkowy - podobny w obrazie do trądziku pospolitego, ale z wykwitami na podłożu rumieniowym.
Okres przerostowy - po wieloletnim przebiegu choroby, z guzowatym przerostem gruczołów łojowych, przeważnie w okolicy nosa. Objawy trądziku różowatego nasilają się po spożyciu ostrych i gorących potraw.
Leczenie trądziku różowatego jest bardzo trudne i powinno być prowadzone przez dermatologa Nie należy samemu stosować różnych maści.
Pielęgnacja skóry trądzikowej wymaga stosowania wyjątkowo dobranych kosmetyków. Specyfiki te muszą być łagodne, antyalergiczne. Skóra z tym problemem nie może być poddawana żadnym eksperymentom.
W gabinecie kosmetycznym są specjalne zabiegi poprawiające kondycję skóry z trądzikem różowatym.
Skóra ta nie powinna być poddawana działaniom promieni słonecznych i solaryjnych. Źle znosi wiatr i zimno. Wymaga specjalnych preparatów ochronnych. Osoby dotknięte tą chorobą powinny unikać używek oraz ostrych pokarmów.
Z mojej praktyki: trądzik różowaty wcześnie rozpoznany i leczony będzie mniej kłopotliwy dla chorego.
Zapraszam na zabiegi algowe regenerujące skórę.